MY AUGUST FEELS LIKE DECEMBER

Een intieme, multidisciplinaire voorstelling waarin dans, video, geluid en textiel samenkomen om ruimte te bieden voor rouw en troost. Ontstaan vanuit persoonlijk verlies en het gebrek aan ruimte dat de maatschappij na verloop van tijd aan verdriet geeft, nodigt het werk het publiek uit om opnieuw contact te maken met verdriet dat misschien al lang verzwegen was. Performers nemen de rol aan van professionele rouwenden en onthullen op een zachte manier wat vaak verborgen wordt gehouden. De voorstelling creëert een ruimte waar verdriet welkom is, waar individuele rouw een gedeelde ervaring wordt. In deze stille uitwisseling kan troost gevonden worden in de aanwezigheid van een vreemde.